13 kwietnia 2022r.
APEL PAMIĘCI
Uroczystość z okazji 82. rocznicy Zbrodni Katyńskiej i 13 rocznicy Sadzenia Dębów Pamięci w Szkole Podstawowej im. Bohaterów 7. Kołobrzeskiego Pułku Piechoty w Niedrzwicy Dużej dla uczczenia pamięci aspiranta policji ZYGMUNTA OLESZYŃSKIEGO i w Gimnazjum nr1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Niedrzwicy Dużej dla uczczenia pamięci porucznika WACŁAWA TRUCHLIŃSKIEGO
Program uroczystości
- Wprowadzenie Pocztów Sztandarowych.
- Odśpiewanie hymnu państwowego.
- Wystąpienie dyrektora szkoły Andrzeja Pastuszaka.
W 2007 Sejm Rzeczpospolitej Polskiej ustanowił 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Zrodziła się idea upamiętnienia ofiar NKWD poprzez sadzenie Dębów Pamięci. Powstał Program edukacyjny „Katyń... ocalić od zapomnienia". Program ten przyczynił się do zachowania i przekazywania pamięci tysięcy osób skrytobójczo zamordowanych w kwietniu 1940r. i spoczywających w leśnych dołach koło Katynia, Miednoje, Charkowa i innych miast Związku Radzieckiego. Ponad 21.000 oficerów Wojska Polskiego, policjantów i funkcjonariuszy Straży Więziennej, zamordowanych zostało na rozkaz Stalina przez służby specjalne ZSRR.
Przed szkołami w Polsce zasadzone zostały dęby w myśl zasady - JEDEN DĄB, JEDNO NAZWISKO Z LISTY KATYŃSKIEJ, a współcześni uczniowie stali się w ten sposób ważnym ogniwem w łańcuchu pamięci przekazywanej z pokolenia na pokolenie.
29 września 2009r. odbyła się Uroczystość Sadzenia Dębów Pamięci-w naszej Szkole Podstawowej im. Bohaterów 7. Kołobrzeskiego Pułku Piechoty dla uczczenia pamięci aspiranta policji ZYGMUNTA OLESZYŃSKIEGO i w funkcjonującym wówczas Gimnazjum nr1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego dla uczczenia pamięci porucznika WACŁAWA TRUCHLIŃSKIEGO.
W tym roku mija 13 lat od tego wydarzenia. Teraz głos przekazują uczniom klasy V b.
4. Część artystyczna- wystąpienia uczniów.
1. Zygmunt Tadeusz Oleszyński urodził się i został ochrzczony w Niedrzwicy Kościelnej w 1906 roku. Jego ojciec miał na imię Teofil, a matka Małgorzata z domu Kubiszta. Zamordowany został w Twerze na terenie byłego Związku Radzieckiego, gdzie wiosną 1940 NKWD wymordowało w swojej siedzibie około 6300 polskich funkcjonariuszy Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza, Straży Więziennej, żołnierzy Żandarmerii Wojskowej i innych więźniów z obozu w Ostaszkowie, następnie pogrzebanych w zbiorowych mogiłach nieopodal miejscowości Miednoje.
W Księdze Cmentarnej Polskiego Cmentarza Wojennego MIEDNOJE, tom 2, str.640 zapisano:
„ Posterunkowy Policji Państwowej Zygmunt Oleszyński, syn Teofila, urodzony 4 listopada 1906 roku w Niedrzwicy Kościelnej. W policji od 30 .11. 1929 roku w I-szym Komisariacie miasta stołecznego Warszawy. We wrześniu 1939 roku nadal pełnił służbę w Warszawie. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę”.
2. Porucznik Wacław Marian Truchliński urodził się 2 lutego 1909 roku w Osmolicach koło Lublina, syn Wacława Adama i Cecylii z Riedlów. Po ukończeniu czteroletniej szkoły powszechnej w Osmolicach rozpoczął w 1919 roku naukę Państwowym Gimnazjum Męskim im. Stanisława Staszica w Lublinie, gdzie w 1927 roku zdał egzamin maturalny i otrzymał świadectwo dojrzałości. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Służył w 60. Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim. W 1939 roku został zmobilizowany i wziął udział w wojnie obronnej Polski, podczas której dostał się do niewoli sowieckiej. Do kwietnia 1940 roku przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku, po czym został wywieziony do Lasu Katyńskiego i tam zamordowany. Na liście wywozowej NKWD jego nazwisko figuruje pod pozycją 36.
3. KATYŃ. Dla większości ludzi- miejsce na wschodzie, między Bugiem, a Kołymą. Czy to wieś, czy miasto, przysiółek, czy może las? Zbiorowisko drzew, czy setek bezimiennych grobów i krzyży?
Katyń to miejsce na terenie byłego Związku Radzieckiego, gdzie wiosną 1940 roku z rozkazu Józefa Stalina, przywódcy ZSRR, zostało zamordowanych prawie 22 tysiące Polaków. Byli wśród nich generałowie, oficerowie, policjanci, nauczyciele, lekarze, prawnicy, duchowni, politycy, artyści, sportowcy. Kwiat polskiej inteligencji. Mordów dokonano w Katyniu, Starobielsku, Ostaszkowie. Katyń do dla Polaków symbol komunistycznej zbrodni na tysiącach polskich oficerów, których jedyną zbrodnią był udział w obronie Ojczyzny oraz to, że byli Polakami. Wśród nich, byli także Zygmunt Oleszyński i Wacław Truchliński.
Opieka nad DĘBAMI, jest dla uczniów naszej szkoły okazją do stałej pamięci o tych, którzy oddali swoje życie za Ojczyznę.
- Minutą ciszy uczczenie pamięci wszystkich poległych w walce o wolną Polskę.
- Zapalenie zniczy przy Dębach Pamięci przez delegacje uczniów.
- Wiersz „Katyń”
Tej nocy zgładzono Wolność
W katyńskim lesie...
Zdradzieckim strzałem w czaszkę
Pokwitowano wrzesień.
Związano do tyłu ręce,
By w obecności kata
Nie mogła ich wznieść błagalnie
Do Boga i świata.
Zakneblowano usta,
By z tej katyńskiej nocy
Nie mogły błagać o litość,
Ni wezwać znikąd pomocy.
- „ Melodia pamięci”- utwór na skrzypcach.
- Dlaczego właśnie dęby?
Dąb to odwieczny symbol potęgi.
Długowieczność i potężny wygląd dębu sprawiały na ludziach takie wrażenie, iż stare okazy były przez większość pierwotnych ludów białych czczone jako drzewa święte. Starożytni Grecy i Rzymianie wierzyli, że dąb jest siedzibą i wizerunkiem najwyższych ich bóstw - Zeusa i Jowisza. Niektóre ludy uważały dęby za drzewa wyrocznie, z których „zachowania” wróżono o pogodzie i urodzajach. U Germanów dęby poświęcano bogowi burz, pioruny bowiem biły najczęściej w te drzewa, rzadko czyniąc im szkodę. Miejsca pogańskich kultów ludów celtyckich i słowiańskich przeważnie znajdowały się w starych gajach dębowych. W Europie Środkowej i Północnej, gdzie trudno było o liście wawrzynu do wieńczenia sławnych głów, splatano wieńce z liści dębowych. Motyw żołędzi od średniowiecza występuje w herbach królewskich i rycerskich, a także w emblematach mundurowych, jako symbol siły, sławy i szlachetności.
- „Sonet o dębie”
Zaszumiały gałęzie wiekowego dębu,
Wiatr psotny zawieruszył się w jego koronie.
Tylko pień, niby pomnik, stoi niewzruszenie
Pod naporem chłodnego, jesiennego wiewu.
O czym śpiewa przechodniom rozłożyste drzewo
Oplecione przez chwilę naszych ramion czworgiem?
Jaką to tajemniczą powtarza historię,
Gdy nad koroną szare, zachmurzone niebo?
Pewnie wiedzą to ptaki, wśród jego gałęzi
Szukające spełnienia swoich snów pisklęcych.
Może świerk to zrozumie albo smukła sosna
Tryskająca pachnącym, żywicznym pokostem...
Może ciche paprocie znają jego mowę?
Miękkie mchy utulają wspomnienia dębowe.
- 10. Piosenka „Rozkwitają paki białych róż” z akompaniamentem gitary.
- 11. „Cisza” na trąbce w wykonaniu ucznia klasy VIII a.
12. Wyprowadzenie sztandarów.
