Tradycją naszej gminy stały się już Wieczornice Patriotyczne organizowane w rocznicę Odzyskania Niepodległości. I tym razem 11 listopada nie było inaczej. Po raz ósmy mieliśmy okazję obejrzeć spektakl zrealizowany przez Szkołę Podstawową w Niedrzwicy Dużej, Gminny Ośrodek Kultury, Sportu i Rekreacji oraz Przyjaciół. Cieszy niezmiernie to, że rokroczne widowiska przyciągają coraz więcej widzów – w tym roku nie tylko licznych mieszkańców gminy, ale i innych miejscowości. W ten wyjątkowy wieczór bowiem ci, którym słowo „patriotyzm” nie jest obce, chcą być razem. Wyjątkowy dzień, wyjątkowy nastrój tego miejsca, wyjątkowe obrazy, muzyka i słowa….
Historia opowiedziana na scenie inspirowana była prawdziwymi wydarzeniami dotyczącymi nieodległej wsi Wierzchowiska. Młoda nauczycielka ostrzega mieszkańców przed spaleniem miejscowości przez Niemców, ratuje życie staremu człowiekowi, choć sama musi drogo za to zapłacić. Trudne losy Zofii i Jana – partyzanta oraz rodziny sołtysa przedstawione zostały na tle wiejskiego życia: odpustu, codziennych czynności. Dramatyzm scen ucieczki miejscowej ludności, pożaru, zagubionego w nim dziecka, więzienna scena skatowanej Zofii, wejścia do wsi niemieckich oficerów SS nie pozwalały się zapomnieć jeszcze długo po spektaklu….
Całość w doskonałej oprawie muzycznej na żywo, uzupełniona grą świateł, nieomal musicalowymi piosenkami, wreszcie zmieniającą się scenografią to efekt czteromiesięcznej pracy nad widowiskiem. W przedstawieniu wzięli udział uczniowie naszej szkoły, rodzice, emeryci, pracownicy szkoły oraz GOKSiR-u, przyjaciele i sympatycy z innych miejscowości – ponad 50 osób. Szczególne podziękowania należą się tym, których na scenie nie było widać, a bez ich pracy widowisko nie doszłoby do skutku – to ponad 20 osób. Im wszystkim dedykowane były owacje na stojąco oraz wielkie słowa uznania i gratulacje, których nie szczędzili po spektaklu wzruszeni widzowie.
I tak w całym przedsięwzięciu udział wzięli:
Aktorzy:
Zofia – Dorota Pietrzak
Jan – Hubert Rygalik
Oficer niemiecki Heinrich – Bartłomiej Bednarz
Oficer niemiecki Kurt – Sławomir Sochan
Oficer niemiecki Reiner – Dariusz Król
Kobiety wracające z targu: Celina Małek, Justyna Polaczek
Dziadek – Marek Dziekanowski
Stefankowa – Izabela Giza
Dzieci Stefankowej: Hanka – Kornelia Kloc, Maryśka – Wiktoria Jaśkowska,
Staszek – Dominik Szczawiński,
Zygmuś i Wituś – Antek Banasik i Maks Banasik,
dziecko bezimienne – Kamila Całka
Tadzio – Paweł Polak
Sołtys – Paweł Moskwa
Żona sołtysa – Magdalena Król
Dzieci sołtysa: Michał Długosz, Natalia Mańko, Hania Lisiecka, Dominik Janczarek, Lena Król
Karczmarka – Dominika Lipowska
Strażnik więzienny – Radosław Morek
Chłopak 1 (kolega Jana) – Maksymilian Karaś
Chłopak 2 (kolega Jana) – Antek Toporowski
Zagubione dziecko w pożarze – Marcel Polak
Żołnierze niemieccy: Aleks Chyła, Kuba Woźniak, Michał Karasiński, Grzegorz Drewniak
Polacy – mieszkańcy wsi:
Maria Stachyra, Halina i Tadeusz Niezbeccy, Irena Sieńko, Leokadia Gnypek, Adolf Przydatek, Halina Łyjak, Andrzej Kiljanek; Aleksandra Mendel, Alicja Wójcik, Łucja Pietras, Olena Ustimenko, Julia Antoń, Julia Dziwulska, Larysa Serwinek, Oliwia Hyz, Kacper Majewski, Oliwka Słowik, Jakub Hyz, Maria Kowalczyk, Łukasz Kuśmierz, Julia Beczek
Oprawa muzyczna
pianino – Grzegorz Koneczny
akordeon – Sławomir Pyc
perkusja – Paweł Szymański
śpiew –Magdalena Jaroszuk, Bernadetta Węglińska-Korzan, Weronika Pylak
Scenografia, plakaty i zaproszenia – Monika Wiechnik, Monika Maciejka
Rekwizyty i stroje –Weronika Pylak
Mundury – Bartłomiej Bednarz
Charakteryzacja – Natalia Oleszek
Nagłośnienie, przygotowanie sceny i oświetlenia– Maciej Pietraś
Pomoc przy nagłośnieniu – Martyna Wojtyła
Obsługa oświetlenia – Mateusz Płecha
Odtwarzanie muzyki podczas spektaklu – Arkadiusz Wójcik
Zdjęcia, film – Renata Gawryluk-Juszka, Wioletta Mazur, Renata Pastuszak
Obsługa techniczna – Izabela Mazurek, Jędrzej Pylak, Oliwia Szafran, Stanisław Wierzchowski, Michał Karasiński, Grzegorz Drewniak
Dodatkowe wsparcie – Jan Wolski
Scenariusz: Katarzyna Sochan
Reżyseria: Katarzyna Sochan oraz Weronika Pylak
Największe podziękowania należą się przede wszystkim niezawodnej publiczności. Dziękujemy za Wasz czas, wzruszenie, za wiarę w nasze możliwości i za piękne słowa po obejrzeniu widowiska – to motywuje i daje poczucie sensu tego, co robimy.
Organizatorzy
